μονη και αρρωστη ...

Απο χτες ειμαι αρρωστη .Με πυρετο και εναν απαραδαικτο πονολαιμο χαρις τον οποιον δε μπορω να καταφυγω ουτε στην αγαπημενη μου ασχολια ,το φαγητο . Το σπιτακι μου μοιαζει σαν πεδιο μαχης -σκουπιδοτοπος . Πονολαιμος , αυτια που πονανε , πυρετος (αμυγδαλιτιδα κατα τον κο γιατρο ) εναντια σε σουπες κνορ ( μονο αυτες αντεχω να κανω ) , τσαγια , αντιβιωτικα , παυσιπονα , αμετηρητα στρεψιλς και πολυ πολυ τηλεοραση . Αποτελεσμα της μαχης : καθε επιφανεια του σπιτιου καλυμενη με χαρτουλακια απο χαπια ,ενας νεροχυτης γεματος πιατα και σακουλακια τσαγιου διαχυτα σε ολο το σπιτι . Μολις συνηδειτοποιησα πως εχω να βγω απο το σπιτι για να παω καπου αλλου εκτος απο το γιατρο ή το φαρμακειο περιπου 48 ωρες .Τελικα μονο αμα βρεθεις μονη σου και αρρωστη σε ενα καινουργιο σπιτι μακρια απο τη μαμα σου και με τον πυρετο να σε ψηνει , καταλαβαινεις ποσο μονος τελικα εισαι . . Τον ολοκαινουργιο , νεοαποχτειθεντα ελευθερο χρονο μου αφιερωνω στην απολυτo καψιμο . Βλεπω σειρες στον υπολογιστη , πολυ τηλεοραση , παιζω ασταματητα σιμς και γενναω ασχημα μωρα στο facebook. Σε ολα αυτα τα υπεροχα μεσα βλεπω ανθρωπους γελαστους , περιτριγυρισμενους απο αλλους ανθρωπους που με κανουν να νιωθω ακομα πιο μονη μου . Τελικα ο μονος ανθρωπος με τον οποιο εισαι καταδικασμενος να ζεις μαζι απο τη στιγμη που γεννιεσαι μεχρι τη στιγμη που πεθαινεις ειναι ο εν αυτος σου . Αλλα δε θα πτοουμε . να προιον αυτης της απεραντης μοναξιας ειναι αυτο το μπλογκ εμπευση απο το μπλογκ των καλων μου των αγοριων( να ναι καλα) . Ισως κατι καλο να βγει απο ολη αυτη την ιστορια . Προς το παρων λεω να διαβασω λιγο το βιβλιο μου και να δοκιμασω να κοιμηθω ... Αν και ειναι λιγο νωρις για κατι τετοιο ... Αλλωστε ο πυρετος με ψηνει εχω παρει και τα χαπακια μου και οι αντοχες μου ειναι μαλλον περιορισμενες...